Podwójny żołd - potrójna śmierć - to wspomnienia dziesięciu radzieckich żołnierzy walczących w jednostkach artylerii przeciwpancernej. Nie ma w nich nic z patosu wojennych opowieści czy filmów, które jeden z bohaterów nazywa fantasmagorią. Autorzy tych wspomnień poszli na wojnę zaraz po maturze albo po pierwszym roku studiów, zaledwie osiemnasto-, dwudziestoletni. Podwójny żołd jaki otrzymywali, był zapłata za to, że śmierć była wszędzie i deptała im po piętach. Z pola walki nie można było uciec - za porzucone działo groziło rozstrzelanie. Nazywano ich straceńcami, a jednostki ppanc. - Żegnaj Ojczyzno albo Lufa długa - życie krótkie. Prostym , nieraz chropowatym językiem opowiadają o okrutnych walkach pod Moskwą, o Leningrad, Stalingrad. Te wspomnienia lepiej niż naukowe opracowania pokazują, w jaki sposób kręgosłup niemieckich wojsk pancernych, które zdobyły pół Europy, został złamany przez radzieckich przeciwpancerniaków.
Format | 15x23 cm |
Rodzaj oprawy | broszurowa |
Liczba stron | 262 |
Wymiary | |